LIST ZA SZYMONEM

To dobrze, że się powodzi. Jednak informację, że najukochańszy z ukochanych przyjaciół wyjeżdża na stałe za granicę (Norwegia!) odchorowałem. Niby to już 5 lat, a dalej mi smutno... Tym bardziej, że opis dookolnej rzeczywistości niestety wciąż trafny.

LIST ZA SZYMONEM

muzyka Przemysław Mazurek

Zapewne siedzisz nad jakimś fiordem.

Z ufnością czekasz na dzień następny.

Tam życie co dzień nie daje w mordę.

Nie rozszarpuje duszy na strzępy.

Ludzie są grzeczni. Ludzie są mili.

Płacą za pracę. Starcza na życie.

Tam można marzyć. Od pierwszej chwili.

Marzenia spełniać. A więc marzycie.

Norweską nazwę to kombinacją,

Żeś zrezygnował z tego narodu

W obronie siebie. I miałeś rację.

Wyjazd na Zachód wart jest zachodu.

Zapewne to Ty miałeś rację.

Bo i ja gdy problemy się piętrzą,

Też wybieram emigrację.

Wewnętrzną.

Jak Ty nie wyruszę w drogę,

Bo tu tylko mam swoje żyzne

Pole, które uprawiać mogę –

Polszczyznę.

Że jak Ty w drogę nie wyruszę,

Przez to słowiańska tęsknota mnie zje.

I to przez nią uprawiać muszę

Poezję.

Wokół rodacy dyszący mordem.

Strach przed obcymi, strach przed swoimi.

Co krok spotykam wandali hordę.

Że swoje znamy, cudze chwalimy.

Owoc żywota naszego je ZUS,

Ze strachem myślę o wieku starczym.

Gdy chleb i ryby rozmnoży Jezus,

To tylko wtedy, wtedy wystarczy.

Każdy każdego tutaj okrada.

Najwięcej banki pod hasłem franki.

A kiedy słyszysz „hańba” i „zdrada”,

Chodzi o stołki, nie o kochanki...

Zapewne to Ty miałeś rację.

Bo i ja gdy problemy się piętrzą,

Też wybieram emigrację.

Wewnętrzną.

Jak Ty nie wyruszę w drogę,

Bo tu tylko mam swoje żyzne

Pole, które uprawiać mogę –

Polszczyznę.

Że jak Ty w drogę nie wyruszę,

Przez to słowiańska tęsknota mnie zje.

I to przez nią uprawiać muszę

Poezję.