ZA PÓŹNO

 

ZA PÓŹNO

 

Poranna kawa,

Południa blask,

Wieczorny zawał,

Po dniu, trzask-prask…

A jutro puchnie

Od opowieści

O tym, co w jutrze

Jeszcze się zmieści.

Nic się nie zmieści,

Dobrze to wiemy,

Ale przynajmniej

My się znajdziemy.

 

Za późno,

Za późno,

Za późno.

Na marne,

Na darmo,

Na próżno.

Za to, co się nie wydarzyło,

Musi nam wystarczyć miłość.

Za późno

Sobie uświadamiasz,

Że ta miłość wystarcza

nie „zamiast”.

Że miłość wystarcza.

Nie zamiast.

 

Kolejny tydzień,

Kolejny rok,

Następny miesiąc,

Następny krok.

Marzenia gasną

Bo wciąż brak kasy.

I nie ma czasu,

Bo takie czasy.

Jedyna radość

Zamiast te sny,

Że kiedy ma dość,

To jesteś ty….

 

Za późno…..

 

Niewiele życia

Się z życia ma:

Wolą przeżycia

Przeżyć się da.

Co to za życie?

Pytasz czasami.

Bo to pożycie

Jest między nami.

Po co pożycie?

Nie pytaj mnie:

Po to, by życie

Bolało mniej…

 

Za późno,

Za późno,

Za późno.

Na marne,

Na darmo,

Na próżno.

Za to, co się nie wydarzyło,

Musi nam wystarczyć miłość.

Za późno

Sobie uświadamiasz,

Że ta miłość wystarcza

nie „zamiast”.

Że miłość wystarcza.

Nie zamiast.